Καταδίωξη

Απορημένος, τον αναζήτησε στις δύο από τις τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις τις οποίες θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει. Αλλά δεν κατάφερε τίποτε. Λες και τον κατάπιε η γη ή έβγαλε φτερά και πέταξε. Έπειτα πήρε την τρίτη κατεύθυνση, ένα στενό σοκάκι με πέτρες ακανόνιστου σχήματος κι άσχημα τοποθετημένες, γεμάτο λάσπες. Το σοκάκι έστριψε δύο φορές και χώθηκε στα βάθη του πιο σκοτεινού πιθανόν τμήματος της Άνω Πόλης, σε μέρη που θαρρείς ούτε και ο χάρτης δε γνωρίζει. Παράλογο φυσικά, αλλά έτσι αισθανόταν: Πως η περιοχή αυτή στην πραγματικότητα δεν υπήρχε!

Όταν έφτασε σε αδιέξοδο, σταμάτησε. Ένας ψηλός τοίχος, φαγωμένος σε αρκετά σημεία, βουτηγμένος στην υγρασία. Στάθηκε ανόητος που καταδίωξε ένα ανάπηρο παιδί. Τι πίστευε πως θα έβρισκε; Απογοητευμένος αποφάσισε να γυρίσει πίσω. Βαδίζοντας προσεκτικά στο σκοτεινό στενό, προτού βγει στον δρόμο έξω, μια ανατριχίλα τον διαπέρασε. Σαν να τον ακολουθούσε ένας ψίθυρος. Κοίταξε ολόγυρα, αλλά δε διέκρινε οποιαδήποτε κίνηση ή ήχο. Όλα παρέμεναν αφύσικα ήσυχα, μαρμαρωμένα στον απροσδιόριστο χρόνο μιας αιώνιας νύχτας. Ευτυχώς, μόλις βρέθηκε στον δρόμο πάλι, το άσχημο αίσθημα εξαφανίστηκε, τόσο απρόσμενα όπως είχε εμφανιστεί.

Μέσα του άρχισε να δυναμώνει ξανά η απόφαση να επισκεφτεί επιτέλους κάποιον ειδικό για όλα τα αλλόκοτα που τον κατέτρεχαν εδώ και μήνες, αρκετό καιρό προτού ακόμη εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη. Εφιάλτες, ζαλάδες, ανεξήγητα αισθήματα. Καμιά φορά και εικόνες που κανονικά δεν έπρεπε να συμβαίνουν. Όπως τούτη εδώ: η νεκρή πόλη∙ η ατελεύτητη νύχτα.

Τι ήταν όλα αυτά;

Συνέχεια

Οι φωτογραφίες αυτής της σελίδας, της προηγούμενης, καθώς και των επόμενων δύο, απεικονίζουν το νυχτερινό Παρίσι του μεσοπολέμου και προέρχονται από το αρχείο του σπουδαίου Ουγγρο-γάλλου φωτογράφου και καλλιτέχνη Brassaï (ψευδώνυμο του Gyula Halász).